Η Αγγελική είναι η
μικρή κόρη του Ιωσήφ και της Σοφίας. Είναι ένα όμορφο, έξυπνο και ευγενικό
κορίτσι. Αν και είναι μόλις επτά χρονών, της αρέσει να μαθαίνει πολλά πράγματα.
Ζει με τους
γονείς της σε ένα μικρό ωραίο σπιτάκι μέσα στο δάσος. Της αρέσει να μαζεύει
λουλούδια και να ακούει τις όμορφες ιστορίες που της λέει η μαμά της.
Σήμερα
πήγαν και οι δύο μαζί μια βόλτα μέχρι το ποτάμι, που είναι στη μέση ενός
κάμπου, λίγο πιο μακριά από το σπίτι τους. Η μέρα ήταν πολύ ωραία και ο ήλιος
έλαμπε ψηλά στο γαλάζιο ουρανό. Όλος ο κάμπος ήταν γεμάτος από πλήθος μικρά
πολύχρωμα λουλουδάκια και στα κλαδιά των δέντρων κελαηδούσαν χαρούμενα,
αναρίθμητα, μικρά και μεγάλα πουλάκια. Ήταν τόσο όμορφα, λες και ήταν μέσα στον
παράδεισο!
Η Αγγελική
έτρεχε χαρούμενη ανάμεσα στα λουλουδάκια. Μάζεψε πολλά απ’ αυτά, τα έκανε ένα
ωραίο μπουκέτο και τα έφερε στη μαμά της. «Μανούλα, αυτά τα λουλουδάκια τα
μάζεψα για σένα», της είπε. Της τα έδωσε και μετά έβαλε τα μικρά της χεράκια
γύρω από το λαιμό της μαμάς της, για να την αγκαλιάσει σφιχτά.
Η Σοφία,
πήρε το κοριτσάκι της μέσα στην αγκαλιά της και με πολύ τρυφερή μητρική αγάπη
τη γέμισε με πολλά-πολλά φιλιά!
Και οι δυο
τους απολάμβαναν την ομορφιά του τοπίου, τα χαρούμε-να ξεφωνητά των πουλιών και
το φως του ήλιου, που περνούσε μέσα από τα κλαδιά των πανύψηλων δέντρων για να
φωτίσει τα πάντα γύρω τους.
-Μαμά,
ποιος έκανε όλα αυτά τα δέντρα και τα λουλουδάκια; ρώτησε κάποια στιγμή η μικρή
Αγγελική τη μαμά της.
-Ο καλός
Θεός μας, κοριτσάκι μου.
-Και τον
ήλιο, μαμά;
-Και τον
ήλιο, αλλά και ό,τι άλλο μπορούν να δουν τα ματάκια σου, Αυτός τα έκανε, μωρό
μου.
-Πρέπει να
είναι τότε πολύ δυνατός ο καλός Θεός μας, έτσι δεν είναι;
-Είναι
δυνατός, γιατί είναι παντοδύναμος,
συμπλήρωσε η Σοφία.
-Τι
σημαίνει παντοδύναμος;
-Ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει! Γι’
αυτό έκανε τον απέραντο ουρανό με τον ήλιο, το φεγγάρι και όλα τα αστεράκια που
λάμπουν τη νύχτα!
-Καταλαβαίνω,
μαμά! Ο καλός Θεός μας έκανε και τη γη με τα δέντρα και τα λουλούδια!
-Και τις
πηγές με το νερό και τα ποταμάκια, αλλά και την απέραντη θάλασσα με τα ψάρια! Όλα, ό,τι υπάρχει στον ουρανό και τη γη, τα
δημιούργησε ο καλός Θεός μας, Αγγελική μου!
-Τώρα,
μαμά, πού είναι ο Θεός;
-Ο Θεός,
παιδί μου, είναι παντού!
-Μπορεί να
είναι στον ουρανό, αλλά και εδώ μαζί μας;
-Ναι, γιατί
είναι πανταχού παρών.
-Τι
σημαίνει πανταχού παρών;
-Σημαίνει ότι μπορεί να είναι παντού.
Μπορεί να είναι και εδώ μαζί μας, και εκεί που είναι τώρα ο μπαμπάς σου, αλλά
και στην Αμερική που μένει η ξαδερφούλα σου η Χριστίνα.
-Πώς
μπορεί, μαμά, να είναι και εδώ και αλλού, αφού εγώ δεν μπορώ να είμαι ταυτόχρονα
και εδώ μαζί σου και κοντά στον μπαμπά μου;
-Ο Θεός,
παιδί μου, είναι Πνεύμα, γι’ αυτό
και μπορεί να είναι παντού. Ό,τι αποτελείται από ύλη, όπως είναι το σώμα μας,
δεν μπορεί να είναι παντού. Μπορεί, όμως, το πνεύμα μας να είναι κοντά σε ό,τι
αγαπάμε.
-Δηλαδή, ο
Θεός είναι τώρα μαζί μας, αφού εμείς Τον αγαπούμε;
-Και βέβαια
είναι μαζί μας! Και χαίρεται πολύ που μιλάμε γι’ Αυτόν! Κάθε φορά που Τον
σκεφτόμαστε με αγάπη και μιλάμε γι’ Αυτόν, Εκείνος μας αγκαλιάζει σφιχτά μέσα
στη θεϊκή Του αγκαλιά και γεμίζει την ψυχή μας με πολλή αγάπη και χαρά!
-Πόσο μας
αγαπά, μαμά, ο Θεός;
-Μας αγαπά
τόσο πολύ, Αγγελική μου, που κανείς δεν μπορεί να το μετρήσει.
-Πιο πολύ
από ότι με αγαπάς εσύ, μαμά;
-Και
βέβαια, παιδί μου! Αν όλες οι μανούλες
του κόσμου μαζευτούν και ενώσουν την αγάπη τους για σένα, Αγγελική μου, και
πάλι η αγάπη του Θεού για σένα είναι ασύγκριτα πιο μεγάλη!
-Εγώ, μαμά,
μπορώ να αγαπώ τον καλό Θεό μας, όπως αγαπώ εσένα και τον μπαμπά;
-Να Τον
αγαπάς, όπως αγαπάς εμένα και τον μπαμπά σου, και ακόμα πιο πολύ. Αυτός να είναι η πιο μεγάλη αγάπη της
καρδιάς σου.
Η Αγγελική
έδωσε ένα γλυκό φιλί στη μαμά της και μετά γύρισε τα ματάκια της ψηλά στον
ουρανό και είπε δυνατά: «Σε αγαπώ γλυκέ
μου Θεούλη. Σε αγαπώ με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου!»
Η Σοφία
κοίταξε τη μικρή της κόρη με πολλή χαρά και αγάπη. Ένιωθε να είναι η πιο
ευτυχισμένη μαμά όλου του κόσμου!
